Şiirsiz bir geçmişin gelecekten söz etmemiz olanaksızdır. Bu sözümü eleştirebilirsiz eleştiriye her daim açığımdır.
Geçmişte medreselerde ,okullarda ilim ve ahlakın yanında şiir adabını'da öğretilirdi.
Alimlerimiz şiir dilini pek güzel bir şekilde kullanmışlardır. İbradim Hakkı Hz, Alvarlı İmam Hz, şeyh Sadi Şirazi gibi büyüklerimizi örenek verebiliriz tabi sayamadığımız bir çok büyüğümüz şiirlerle haşir neşir olmuşlardır. Bunların yanıda Osmanlı Patişahları, , islam devletlerin liderleri şiirle uğraşıp şiirin dilini öğrenmiş ve öğretmişlerdir.
Ağabeyim Edebiyatçı recep garip beyefendinin dediği gibi Şiir, insana insan olmanın yollarını öğrettiği gibi, insanca yaşamanın, davranmanın, estetik durmanın, bakmanın yollarını da öğretir. ağabeyimin dediği gibi eğer insan şiiri anlayıp etrafına baksa; o zaman insandaki aşk ve iman cevherini görür. şiir savaşı durdurma gücü vardır ve savaşı çıkarma gücü'de. Senin onu nasıl kullanırsan öyle gelişir.
geçmişte ceddimiz şiiri; barışın dili, aşkın eseri, islam'ın silahı, ahlakın bülbülü olarak kullanmıştır.
Peki ya günümüzde şiiri nasıl kullanıyoruz? Onu doğru idrak edebiliyor muyuz?
Ne yazık'ki üzülerek söylüyorum hayır.
Yok mu doğru kullanan? Var ama az.
Benim gördüğüm biz şiire; gayri meşru bir muhabbet ile bakıyoruz. şiiri basitleştiriyoruz hatta yok etmek için çabalayan insanlar var. Bir medeniyeti yok edip şaçma sapan söz dahi diyemeyeceğim bir çöplük inşa etmeye çalışılıyor. şiiri bir ticarethaneye çevrildi.
peki Şiiri böyle olan bir milletin gelecekteki şiiri nasıl olur?
Şiir medeniyettir, şiir insana insanlığa yakınlaştıran bir nimettir, Şiir barıştır, ahlaktır.
Değerli kardeşim Şiirine sahip çık. Şiirine sahip çık'ki Geleceğin aydınlık olsun geçmişteki aydınlık gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder